μΈΡΟς πΡΏΤΟ
Ο Πετρούσιος Κολεάγος γεννήθηκε μια εποχή σαν κι αυτή, που μέσα από σκοτινά πρίσματα εξελέγαμε σταυροφορίες. Τα καλοκαίρια του προσφερόταν ένας κήπος και κελαηδιστά πουλιά,τζιτζίκια και σπαρταριστά φιλιά. Κατέληγε πάντα σε ένα χειμώνα μες στο ποτήρι, σε ένα γραμμα εις εαυτόν και ένα φιλικό συναπάντημα. Εξεζητημένα παραχωρούσε της ψυχής του το τέρας, καπηλιό στο αίμα και μια ανταρσία στη λεωφόρο της Γώγου στου Άι Νικόλα τη γιορτή. Κατέβλυζε σε ωκεανούς και ναυάγια, αρώματα ξεπαντρεμένα και ύφη αλόγιστα της νιότης κράμα. Δεν υπάρχουν συγγραφείς κράζαν τα καταγάλανα κοράκια, δεν υπάρχει ηστορια.
Ο πρώτος νόμος της φυσικής της φαντασίας πράγματα όλα, σκοπεύουν στη ριπή του χρόνου να ξεμπερδέψουν δυο κλωστές.Αγγειοπλάστες της βροχής ερείπια από μπετό ουρανό και μια συγχορδία.
Ο δεύτερος νόμος της φυσικής της φαντασίας, τσιγαρίζει τις οπτικές ίνες του κάρου.Ζωή στα χνάρια.
Μια ωραία πρωία θα ξυπνήσεις κι όλα θα ναι ξανά από χέρι φτιαγμένα.
- Μπρατάλ!Κι αν μας βάλουν να ονειρευόμαστε πληροφορίες ;
- Γκονίγ! Τα αστέρια ας τσουγκρίσουν δυο φορές !
Τρίτος νόμος της φυσικής της ιστορίας εκτάσεις. Απογειώσεις. Δέρματα.
