Τα Παλαιά

//νερο

Γλυφο

Χωρις αστερια

Το στομα της

Εξω απ τα χειλη

Δεν θα υπαρξει τιποτα

Για καιρο

Συμβολα της θλιψης

Νιοτη παγερη

Στερια  καμια

Μονο φεγγαρια

Λαμψεις

Και ποδοβολητα

Σκουρια

Σε ένα περιπατο

Τυχαια

Θα ξεσπασεις

Κανενας ηλιος

Δεν θα ναι αρκετος

Να σε στεγνωσει

Είναι ο καιρος της υγρασιας

ή

είναι γερασμενα πια

τα χρονια που περασανε

χωρις//

//ηχοι του δρομου

Και το πιανο

Επικληση

Σταυροδρομια

Τριζει το στερεωμα

Σβηνει το φως

Αργα

Στροβιλιζεσαι

Σεντονια λευκα

Μπουκλες της ανοιξης

Αποστασεις

Και τρυφερες καρδιες

Κοιτα πως τις μαδουν

Ξυπνησα γυμνος

Χωρις αναμνηση

Στη πρωτη ανασα

Τα θυμηθηκα όλα

Σαν την αλμυρα

Ιουνιο

Αφησα τη ψυχη μου

Στο γαλαζιο

Και βαλθηκα

Να ζητω//

//απόκοιμηθηκε

Στην ουρανια παροδο

Πισω από τα ξεθωριασμενα παραθυροφυλλα

Ανασαινει το βουβο της ονειρο

Τυλιγμενη από ολες τις κλωστες του σκοταδιου

Στα μικρα της χερια αναστεναζει το κενο

Κι εγω προληπτικα την επισκεπτομαι

Κρυφα

Τη νανουριζω πισω από τις κουρτινες

Την αγαπαω

Κι όταν ερχεται η ωρα

Για κεινη

Ζωγραφιζω την αυγη

Για κεινη

Φευγω μακρια//

//τα ματια σου

Περνουν

Απεναντι

Εδώ

Η καταιγιδα

Εδώ

Η βροχη

Ψιλαφιζεις

Τις ρωγμες

Ερωτευεσαι

τις ανασες

εδώ

η ανταρσια

εδώ

τα σπουδαια

κι οι ασπροι τοιχοι

απαντουν

το τελος του χρονου

χαρισε μου ένα χορο

ως το γκρεμο

να σου χαρισω ένα μυθο

ανεπανορθωτα πια

τα ονειρα ας μας ριμαξουν//

 //σωπασε

Οι θαλασσες

Σε κοιτουν

και τιποτα 

αλλο//

//σιωπηλα

Μετεωρα

Ξανα και ξανα

Ξεβραζονται στις ακτες

Ποιηματα

Στα γυμνα σου ποδια

Στα κλαδια που χαραζουν

Απ της σιωπης το χερι

Απ τον οριζοντα ως τη σκια σου

Ξανα και ξανα

Ανε γγιχτα

Πλασματα

Πεισματικα αδιαφορουν

Στην υπαρξη σου

Κι εσυ σιωπηλος

Μετεωρος

Σαν να  ξεβρασε εσενα η θαλασσα

Σε μιαν ακτη

Αδημονεις τον ηλιο

Ολο αλατι//

//την εποχη

Των χαμενων

Ονειρων

Κατω απ τις σκιες των δεντρων

Οι εξοριστοι

Τις αχανεις εκτασεις πως κοιτουν

Και στη παλαμη τους κρατουν μια πετρα//

//το απολιθωμα

Και η σκια

Πια αντικειμενα

Πανω τους σκονη

Πνιγηρο αποσταγμα

Των ματιων

Κάθε αποχωρισμος

Τα ακροδαχτυλα χαμενα

Μες στο σκοταδι της

Μες στην αναμνηση

Κατω απ το προσταγμα

Θα γεννηθουμε ξανα

Όπως παντα

Θα ναι ο θανατος η το ονειρο

Που μας οριζει πια

Η τιποτα//

Lag'art

θα δεις.

θα δεις;

θα δεις,

θα δεις..

αλλά δεν θα ξεχωρίσεις.

αλλά δεν θα ξεχωρίσεις;

αλλά δεν θα ξεχωρίσεις,

αλλά δεν θα ξεχωρίσεις..

το μαύρο βελούδο, από το λευκό κελί.

το μαύρο βελούδο, από το λευκό κελί;

το μαύρο βελούδο, από το λευκό κελί,

το μαύρο βελούδο, από το λευκό κελί..

βουίζοντας μέσα στα αυτιά σου, μέλισσες και ταμπούρλα ξακουστά.

βουίζοντας μέσα στα αυτιά σου, μέλισσες και ταμπούρλα ξακουστά;

βουίζοντας μέσα στα αυτιά σου, μέλισσες και ταμπούρλα ξακουστά,

βουίζοντας μέσα στα αυτιά σου, μέλισσες και ταμπούρλα ξακουστά..

θα απομακρύνεσαι από τον κρόταφο, και θα κρυφτείς στο πένθιμο απόκομμα μιας μνήμης.

θα απομακρύνεσαι από τον κρόταφο, και θα κρυφτείς στο πένθιμο απόκομμα μιας μνήμης;

θα απομακρύνεσαι από τον κρόταφο, και θα κρυφτείς στο πένθιμο απόκομμα μιας μνήμης,

θα απομακρύνεσαι από τον κρόταφο, και θα κρυφτείς στο πένθιμο απόκομμα μιας μνήμης..

κι αφού σιωπήσεις κάτω από τα κυπαρίσσια, πολύ αργότερα από τώρα, υστερόγραφο στον τάφο σου θα αφήσουν φίλοι.

κι αφού σιωπήσεις κάτω από τα κυπαρίσσια, πολύ αργότερα από τώρα, υστερόγραφο στον τάφο σου θα αφήσουν φίλοι;

κι αφού σιωπήσεις κάτω από τα κυπαρίσσια, πολύ αργότερα από τώρα, υστερόγραφο στον τάφο σου θα αφήσουν φίλοι,

κι αφού σιωπήσεις κάτω από τα κυπαρίσσια, πολύ αργότερα από τώρα, υστερόγραφο στον τάφο σου θα αφήσουν φίλοι..

τούτο το ποίημα πέθανε.

τούτο το ποίημα πέθανε;

τούτο το ποίημα πέθανε,

τούτο το ποίημα πέθανε..