βεβήλωση βε βη λω ση

αυτή η πόλη ένα λευκό χαρτί με γραμμές
σαν κάποια σημαία
ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται
μέσα στη σφαίρα του χρόνου
στροβιλιζόμαστε τόσο καιρό
κι όμως τα λόγια μου είναι ασήμαντα
λες και κάποιο τυχαίο χέρι ανασκαλεύει χώματα.


ο χρόνος ο κοντοπίθαρος ασβέστης που μουντζουρώνει τα όνειρα
μας ρίξανε απ' το γκρεμό από τη γέννα
κι ακόμα κατρακυλάμε

γεροχρόνε
βαστάς
τα κόκκινα μου μάτια
για δε τα κλείνεις

η γλώσσα είναι σπασμένη
και οι φλούδες 

καφεκοπτείον

οι εικόνες, αποτυπώνονται στον αμφιβλιστροηδή.
πως λοιπόν δεν μας διατάζουν οι ιδέες μας.
τα όνειρα είναι μια παράκρουση φωτός.

αίητις
ναϊντις
τουέντις

πα ρα πα ρα πα ρα παμ
τόξα
ψάρια


κυνηγώ
ο κυνηγός
του κηνυγού


                                                                      λιβαδι

dada ist dada
















να μην περιμένεις άλλο













κάποιοι ήδη λένε πως άρχισε










                                                                        ηρεμία

oldtown

στις προσεχείς ημέρες θα λάβετε ένα δέμα με βιβλία.
μέσα σε κούτα ή χαρτί περιτυλίγματός μας.

ενημερώνω
εσάς

πως δεν πρόκειται για πολύ ακόμα
να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
οι κυψέλες κλείνουν.

τέλος

υλικό. 
πέτρα δαμασμένη.
κερί που συντάσσει διακοπές.
δεν είναι στολισμένη η γιορτή μου;
μήπως σε φώναξα εδώ και δεν θυμάμαι;
μέσα στο στήθος το δάσος, πολικό ζαχαροπλαστείο.
αν υπήρχε η λέξη, με βεβαιότητα.
τέλος


των νυχτων η ατερμονη πραξη

τις νυχτες δεν υπαρχουν τονοι
τις νυχτες υπαρχουν κολυμβητες
κολυμβητριες

πλεκουν τα χερια τους
οι σιαγονες ευθυβολουν την σιωπη
κραμα κυτταρικα εσφαλμενο
παρεμποδιο της εξελιξης
θα ταν ωραιο μιας και καλοκαιριαζει να ειπωθει η λεξη ταρατσα.


παλια ετεινα προς την αμφιβολια
τωρα η αμφιβολια τεινει προς εμενα
ειναι χορος η ζωη
καμια φορα μεχρι να ρθει η σειρα σου
λες εχω ερθει εδω για να χορεψω
μα δε χορευεις

                                                                       τοεδώ


ένα έργο του Παναγιώτη Λογοθέτη.








                                                                        εκεί.







                                                   τελείωσα μόλις αυτή τη φράση.



αμπ
νερ
οχω
ιρι
χι
ττ
αο
                                                                      γη.                                    
       

                                                                                                                                                            η                                                                                                                                                                 λ
                                                                                                                                                                 




                                                            άνειρο άστρελο
                                                                 το άλφα.

Στο Δάσος

Παρατηρώ, χαμένος, την αφίσα της παράστασης. Κορμοί από δέντρα και φύλλα σκεπάζουν το χώμα.
Μάρτη μήνα με το τριμμένο παλτό έξω στο κρύο λες κι είναι πάλι Δεκέμβρης.
Σε τούτη τη χώρα ο Δεκέμβρης δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είναι λες και την τρίτη μέρα πέσαμε όλοι για ύπνο και ακόμα ονειρευόμαστε κάποιο εγωιστικό όνειρο χωρίς φωνή.

Ο πλανήτης γυρνά λες και έχει φάει σκαμπίλι.
Τα χέρια παλαιολιθικά κρυμμένα.

Αναρωτιέμαι για τις εκκλησίες που χει χτίσει ο άνθρωπος, όλες τις εκκλησσίες του κόσμου.
Άπιστοι, ξενοφοβικοί, να ανακαλούμε αρχικές φαντασίες.

Στο δάσος, εκεί μονάχα υπάρχει.
Λυπάμαι, δυστυχώ, σε μια μονότονη κακοστοιχία.

Το υποσύνολο υπογράφει ακόμα τη νύχτα, καραδοκεί μια τελευταία Άνοιξη, έχει αποσυρθεί κάθε κύμα, και ανάμενει τον παλμό.

Η φύση μπορεί να ασχημαίνει μα είσαι εσύ που την κοιτάς με τέτοιο βλέμμα.
Κοιμήσου αληθινά, κοιμήσου, θα σε ξυπνήσουμε εμείς.


Νόραπ, Νόθλεραπ, Νόλλεμ.

                         Ο πατέρας είχε τρια παιδιά.

Τρία παιδιά διασκορπισμένα στη γη,
οι πόλεμοι και οι έρωτες,οι σκέψεις και η μελαγχολία,
προ πολλού τα είχαν εξωθήσει σε διαφορετικές αναζητήσεις.

Τρία παιδιά διασκορπισμένα στη γη,
οι καραμούζες και τα χαρτόνια, τα κυβάκια και η έρημος,
προ πολλού τα είχαν εξωθήσει σε διαφορετικές αναζητήσεις.

Ο Νόθλεραπ, ο Νόραπ, ο Νόλλεμ.

Κείτονται κι οι τρεις αγγελικά ταγμένοι.

Ποτέ .π. ια ξάνα-μάζι ουρανο ί
με ββλέ φα ρα χαμ ηλωμένα.

Να-μην μας ββρέξει χε ι μώ να ς, ναμην
μα ςπ αγώσ ει, όχι.

                         Η μητέρα είχε τρία παιδιά.


Τρία παιδιά διασκορπισμένα στη γη,
τα άρματα και οι συλλαβές, οι άνεμοι και τα χορτάρια,
προ πολλού τα είχαν εξωθήσει σε διαφορετικές αναζητήσεις.

Τρία παιδιά διασκορπισμένα στη γη,
η αντηλιά και τα δέντρα, τα κύματα και τα φιλιά,
προ πολλού τα είχαν εξωθήσει σε διαφορετικές αναζητήσεις.

Ο Νόθλεραπ, ο Νόραπ, ο Νόλλεμ.

Κείτονται κι οι τρεις αγγελικά ταγμένοι.

Πο τέ πιαρολ ό γι-α κ ρεμασμέ να
να χτ υπούν μ ισο σκότα δ α.

Ναμη νξεχν ώ το αίμα,
ν α μην δ υσπε τώ.


Ποιήματα από το μέλλον

Ας γράψω, ας γράψω. ας γράψω τις πενιχρές σκέψεις σε πενιχρό χαρτί. ποιο χαρτί?
διαδίκτυο. επιφάνεια εργασίας. χρωμοστοματική καταγραφή του αφαιρούντος δέρματος.
επιλήψία της ψυχής της μάταιης ακοινώνητης ώρας.
ω ποίημα μπετό, ανήλιαγο προεθνικό στραπάτσο.
πόλη κατουρημένη πως ξεβγάζεις τα σεντόνια σου σημαία.
κι οι φυσαλίδες του απόγευματος σκάσαν.
οι φυσαλίδες σκάνε. νόμος.
νόμος, το πάγκρεας, καταυλισμός αθίγγανων, χάμπουργκερ σε μισή τιμή.

πορεία στρατιωτική.
όμορφιά.
ξέκαυλος αστερισμός.
καντηλαναύτης.


προς τα που πάτε?
γιατί έχουμε και δουλειές.
τράγιά.

ασλιπωθείτε, εγγλέζικες παροιμίες.
κάτω από την πέτρα το σκουλήκι ραγουδάει όπερα.
χαμός

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...