Πείτε τους πως δεν λυπάμαι, κοιτώ τη φωτιά με περηφάνια, και κρατώ τις λέξεις μου με νόημα.
Πείτε τους πως δεν αναπαύομαι, δεν κροταλίζω στις σκιές, να δώσω το δάγκωμα της ηδονής στη νύχτα.
Πείτε τους πως τραγουδώ δυνατά, και βαράω τα πόδια πόδια μου όπου πατώ, δεν αποθέτω τη ψυχή μου στον υπόνομο.
Πείτε τους πως αγαπώ και εξεγείρομαι, και όσοι τρομάζουν να καταλάβουν, πως στέκονται παιδιά απέναντι στο φόβο.
Πείτε τους πως έχω συνομιλήσει και με τον ήλιο και το φεγγάρι, και γνωρίζω όλες τους τις χυδαιότητες και τις αδικίες.
Πείτε τους πως έχω πνιγεί και με το λευκό όσο και το μαύρο, την τρέλα και την στεναχώρια, κι ακόμα σχηματίζω όνειρα κάτω από την σκεπή των ερειπίων τους.
Πείτε τους πως έχω βρει κι άλλους σαν εμένα, που αυτούσιοι δίνονται και στην κρεμάλα και στη φωτιά, και τρέχουν το οινόπνευμα μέσα τους, και καίνε ζωντανοί.
Πείτε τους πως παλεύω με τον φόβο, κάθε μέρα, και συνεχίζω να κοιτάζω πάντοτε προς τον ορίζοντα, δεν θα χαθώ στη γωνιά της μοναξιάς.
Πείτε τους να πάνε γαμηθούνε αυτοί και τα σχέδια τους.
Πείτε τους πως είμαστε δυνατοί και η δικαιοσύνη είναι αόρατη σαν τον έρωτα και τη μαγεία.
Πείτε τους πως πιστεύω ακόμα στη μαγεία.
Πείτε τους να πάνε από κει που ήρθαν, από τα πρόθυρα της δικής τους κολάσεως να βουτήξουν στη λήθη της ανυπαρξίας τους.