σκουρια

Ρίζες στον άνεμο κοιτούν το χαμό, κομμάτια ξεγελούν σα φθινόπωρο.
Η νύχτα μετά από οργασμό , πλεκτό αδιέξοδο.
Τικ τακ
σελίδες που σκίζονται,
Για κοίτα γυρνούν, επιστρέφουν, για δες.

Τα αποκαλυπτήρια.

μια τρελή οικογένεια.

Τα σίδερα, φθονούν τις πέτρες.

εξηγήσεις

έραψα τις κάλτσες μου πάνω στη μπλούζα σου
έκρυψα τα κλειδιά μου στο μαξιλάρι σου
κόλλησα το μισό μου λεξιλόγιο στο ψυγείο σου
παράτησα τα χέρια μου στη μπανιέρα σου
τα πνευμόνια μου σε κείνο το καλοκαίρι σου
το κεφάλι μου το κρατά εκείνος που του κράτησες το χέρι
τα μάτια μου καρφίτσωσα πάνω στον καθρέφτη του αυτοκινήτου σου
τη μνήμη μου έβαλα κάτω από χαλάκι της εξώπορτας σου
τη καρδιά μου ζεσταίνει η θερμοφόρα σου
έγραψα τραγούδια μέσα στα τραγούδια που ακούς
κρέμομαι από τα αυτιά σου μεταλλικός φτωχός
κάθε τρεις μήνες αποθηκεύω το σώμα μου στα ψηλά ντουλάπια
με τη ναφθαλίνη της απώλειας
κάθε τρεις μήνες ο χρόνος ονομάζει νέους ποταμούς από τη θλίψη μου
κάθε τρεις μήνες ανακαινίζω τα ερείπια του καθεδρικού σου ναού μέσα στα σωθικά μου
κάνω θυσίες
και εξυμνώ
τη θεά της σκληρότητας
βάναυσα κρατώ το σκελετό μου όρθιο
και ικανό για επιβίωση
με ταίζουν μαύρες ρίζες
από παράλογη φύση
στέλνω τον εαυτό μου στο παρελθόν
πράκτορες που αποτυγχάνουν να αλλάξουν το παρόν
καμικάζι στο παγωμένο διάστημα σου
τελικά είναι αδιαφορία
μια αδιαφορία σαν κράτος
με γραφειοκρατία και σύνορα
αυτό είναι.

μικρά μικρά 01

ένας σκύλος την άνοιξη

πιο ελεύθερος από όσο θα νιώσει ποτέ ένας άνθρωπος

κατηφορίζει το δρόμο με τη γλώσσα έξω

σίγουρα δεν ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή

εσύ κοιτάζεις τον δρόμο από το παράθυρο σου

και πραγματικά δεν έχεις καμία πρόθεση ή επιθυμία

παρά να σπαταλάς το χρόνο σου με συσκευές 

και μια ροπή προς το να μην ολοκληρώνεις ότι ξεκινάς

ο σκύλος θα γαβγίσει σε ένα σκύλο 

και η ζωή θα συνεχιστεί

fantasia 01

ένας άντρας περπατάει κρατώντας μια ανοιχτή ομπρέλα.
Βρέχει.
παίζει το thanatos 1 του Klaus Wiese
ο άντρας στέκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου και σε κοιτάει επίμονα.
Ξέρεις το λόγο.


ξυπνάς απότομα.
ανοίγεις τα μάτια σου κι εκείνη είναι πάνω από το κεφάλι σου και σε κοιτάει περίεργα και σοβαρά,
μπορείς να μιλήσεις αλλά δεν μπορείς να κουνηθείς, κι εκείνη μένει ακίνητη εκεί να σε κοιτάει μέ ένα άδειο βλέμμα.

έχεις παιδιά και πηγαίνετε βόλτα στην εξοχή.
βλέπεις ένα λουλούδι και αποφασίζεις να το κόψεις.
Όταν το κόβεις εκείνο μετατρέπεται σε μια πράσινη καυστική τοξική ουσία που λιώνει τα χέρια σου.
Τα παιδιά σου δεν παίρνουν χαμπάρι συνεχίζουν να προχωράνε κοιτώντας τα κινητά τους.

κανείς δεν έχει θέρμανση πλέον κι είναι τόσες οι φορές, που η ραχοκοκαλιά σου έχει παγώσει, που νιώθεις πως το κρύο είναι μέρος της ψυχής σου.
και νιώθεις εδώ και πολύ καιρό την πλάτη σου σαν μια σιδερένια σκουριασμένη πόρτα.

κολυμπάς στη θάλασσα και μένεις κάτω από το νερό όση ώρα θες, κοντά στην αποβάθρα, και βουτάς και μαζεύεις μονόευρα και δίευρα και τα βάζεις στην τσέπη του μαγιού σου, αλλά ξαφνικά η θάλασσα γεμίζει καρχαρίες και φάλαινες που κολυμπούν κοντά σου, σε λίγο θα αρχίσουν να έιναι απειλητικοί και θα ξεκινήσεις να κολυμπάς με όλη σου την δύναμη για να βγεις στην ακτή.


θα βγεις στην ακτή, που θα έχει ψιλή άμμο, και θα είναι σκαμμένη από τα κύματα 4 μέτρα, δνε θα μπορείς να κουνηθείς,θα έισαι πάρα πολύ βαρύς και θα βλέπεις στο βάθος της θάλασσας να έρχεται ένα τσουνάμι.
Αργότερα όταν μεγαλώσεις θα βρίσκεσαι πάνω από μια παραλία σε μια σπηλιά δίπλα σε σπηλιές, και θα βλέπεις ξανά και ξανά κύματα 80 μέτρων να έρχονται κατά πάνω σου και εσύ να μην μπορείς να ξεφύγεις.

κάποια μέρα μπορεί να ξυπνήσεις και να έχεις ξεχάσει πως να ζεις, και δεν θα θυμάσαι γιατί και πότε ξεκίνησε.
τα σωθικά σου θα νιώθουν άνω κάτω, σαν να κουβαλας μια πέτρα μέσα σου.
και θα είσαι  βαθειά λυπημένος γιατί δεν θα μπορείς να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου.

έχω ζήσει σε παράλληλα σύμπαντα, στο θέατρο, σε ένα πατάρι με ξύλινο πάτωμα και πέτρινους τοίχους χωρίς θέρμανση, περπατούσα αργά άκουγα τέλεια ατμοσφαιρική ή κλασικη μουσική και σε κοιτούσα από κοντά ή από απόσταση χωρίς να σε αγγίξω ποτέ.

πρόσφατα στον ύπνο μου ήμασταν σε ένα πάρτυ και συζητούσαμε, ήταν πολύ ωραία , αλλά δεν θυμάμαι το πρόσωπο σου το όνομα σου και έχω την υποψία πως δεν σε έχω γνωρίσει ποτέ.