βιομηχανία

Κι όμως υπήρχε μια μικρή ρωγμή μέσα στο αριστερό πλευρό του.
Εκεί συντηρούσε τη θλίψη των ημερών.
Ραμμένη πληγή με ασημένια κλωστή, και κιτρινισμένα τύμπανα κρεμασμένα στους διαδρόμους.
Σημειωματάριο με ιστορίες της ζούγκλας, κι ένα κολιέ ινδιάνικο κλεμμένο.
Τετράγωνη οπτική αναιμία. Παρείσακτα δέντρα στη σκιά μας.

Κι οι πολιτείες σαν καρφίτσες, σε πέτο γυναικείο , σε δείπνο σκοτεινό.
Κι οι αναμνήσεις κεφάλια που κυλάνε, κατηφόρες σουλατσάρουν, πόδια αιωρούνται στο κενό.

Τέτοια ώρα που με βρήκες,οι δείκτες κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο.
Κι ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο,εκατόν ενενήντα σελίδες, παθιασμένου ύφους.
Ο άνθρωπος δίπλα στις γραμμές του τρένου, τα χέρια του τεντώνουνε τη γη.
Δέκα χιλιάδες ίνες , νύχια βαμμένα, σπασμένα τακούνια που ρωτούν.


Είναι ο νέος ήχος, είναι το νέο σκεύος, είναι ένα διάστημα υπεραρκετό.


ταξιδιωτικές παραλλαγές ταξιδιωτικών οδηγών από ταξιδιωτικούς πράκτορες

                                                               το μαύρο χρώμα

                                              με μια ανίκητη σπουδή στην ολότητα

                                                 αποδοκιμάζει άραγε τη φαντασία

                                      ή σαγηνεύει  το μάτι και το κυριεύει στον ύπνο

                                          κάθε μαύρο χρώμα δεν είναι ένας κύκλος

                        μια αριθμητική δεξιότητα που συναρπάζει με την απολυτότητα του

                                              κι η μουσική από που προοκύπτει

                  κι όταν η μέρα κλείνεται στα μάτια σου δεν είναι ηλεκτρισμός που χορεύει

                            η συνουσία εξελίσσεται μέσα ή εκδηλώνεται εξωτερικά


η μουσική δεν είναι ο πίνακας της σιωπής
δεν είναι τα βήματα του χορευτή που πάτησαν
όλη αυτή η ροή που αποσύρει την απολυτότητα
την κυριαρχία
την αυτοκρατορία
του μαύρου χρώματος
αυτό δεν είναι ζωή
ο ρυθμός αποδέσμευσης του μαύρου χρώματος από το θρόνο του


η βαρύτητα
μετεωρίζει
τα άστρα
και τις ψυχεδελικές της ριζες
βουτάει στα σωθικά μας
κι όλοι σκορπίζουμε σαν όργανο σπασμένο

το μαύρο χρώμα είναι η αιτία κάθε δημιουργίας
αφοπλίζεται
με μια ανάσα
κι έτσι πάντα επιστρέφει σε μια αρχική μορφή που ταξιδεύει στο χρόνο
η λήθη είναι το βότσαλο κι η λίμνη
κάθε πράξη απλώνεται σε καθρέφτη

το παιδί παίζει με το παιδί μέσα του
το παιδί μέσα του παίζει με το μαύρο χρώμα.
δεν υπάρχει καμία ύλη αντάξια του χρόνου.
και το παιδί μέσα του είναι ο άνθρωπος.

φθινοπωρινά

ο ύπνος έγειρε μέσα στο κουτάλι,
κοίταξε το σκούρο πρόσωπο του στο μεταλλικό καθρέφτη,
θρύψαλα χάιδεψαν το ύφος του,
κι απέσυραν τη σκηνή για απόψε,
δυο άλογα που χάνονται με σταθερό βήμα μέσα στο δάσος.

εκτέλεσαν τη κερασιά.
κι ο χρόνος κύλησε
κι ύστερα τα σύννεφα ξέσπασαν σαν τριμμένος σπάγγος.

το πρωί.
ο ύπνος δεν ήταν περισσότερο.
τίποτα λιγότερο.
ήταν ακριβώς όσο και το βάρος του μέσα στη παλάμη σου.

η πόρτα έκλεισε με τον ξύλινο της ήχο.
κι οι ψίθυροι απέγγειλαν τη νέα χώρα.

Κριτική

Μια ανάλυση πάνω στην κριτική.
Μια ανάλυση στην ανάλυση της κριτικής.
Μια τυχαία συνάντηση κάτω από μία γέφυρα.
Ένα ραντεβού για καφέ, μέσα στο τούνελ.


Η Θεωρία Σχήµατος (ΘΣ) (“schema theory”), που προτάθηκε από τη
Marshall (1995), εστιάζεται στα προβλήµατα ρουτίνας, τα οποία αποτελούν
την πλειονότητα των µαθηµατικών προβληµάτων µε τα οποία έρχονται σε
επαφή οι µαθητές κατά τη φοίτησή τους στο δηµοτικό σχολείο.

Αναγνωρίζεται ότι µέσω της επίλυσης προβληµάτων οι µαθητές αποκτούν
νέους τρόπους σκέψης, θετικότερη στάση έναντι στην αντιµετώπιση
προβληµατικών καταστάσεων και χρήσιµες δεξιότητες τόσο εντός όσο και
εκτός του σχολείου. Παράλληλα, αναπτύσσεται η επιµονή και η περιέργειά
τους (NCTM, 2000).
Επίλυση Προβλημάτων με βάση τη Θεωρία Σχήματος: Εμβαθύνοντας στην Καινοτομία Χαραλάμπου Χαραλάμπους Λευκωσία 2004

Η μεταβολή του καιρού οφείλεται
στη μεταβολή
μεταβολή

ο παράγοντας Χ
και ο ήλιος
και μια γάτα
στη κορυφή
ενός τριγώνου

προκαλούν τον υπαινιγμό καθώς
στιβάζουν τις εποχές στα κάρα
η μεσαιωνική διδαχή
και το παγωμένο νερό
ας επανέλθουμε στην κριτική
ας επανέλθουμε όλοι στην κριτική
στην ουσία της υπόθεσης
ας υποθέσουμε
με κριτική
ας φτιάξουμε μια σαλάτα.

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...