καθώς με χτυπάνε , και τινάζουν τη στάχτη απ' τα χέρια
με περιτριγυρίζουν με καθρεφτες , που παλλονται στους ηχους των λεξεων, που επεσαν απ΄τον γκρεμό.
μέσα στα όρια της ζωής μετατρέπουν πρώτες ύλες , σε ιστορία.
μια ιστορία που θα διαβάζεται από τους τυφλούς, όταν ελάχιστοι παραμείνουν να χτυπούν μια καμπάνα.
μην επιστρέψεις να βρεις το σπίτι, μην επιστρέψεις να βρεις το χρόνο.
συνέχισε μέσα στον κύκλο που διαστέλλεται να ψυχανεμίζεσαι τα σωματίδια της ποίησης.
με τους κρίκους του κρόνου στα αυτιά το μόνο που ακούς είναι αποστάσεις.
ότι δεν εφάπτεται στη καθαρή ύπαρξη, είναι κώδικας σκλαβιάς.
ω πόσο γρήγορα τρέχω
ω πόσο ψηλά πετάω
όλα τα μικροσκοπικά εγώ μου που τεμάχισε ο χρόνος στο ψηφιδωτό της μυθοπλασίας μου
καθώς ανήκω πια στην άκρη
είμαι ένα σημείο
είμαι ένα κύμα
είμαι τα πάντα και δεν εξουσιάζω
εκτείνομαι στα όρια μου κάθε φορά
με περιτριγυρίζουν με καθρεφτες , που παλλονται στους ηχους των λεξεων, που επεσαν απ΄τον γκρεμό.
μέσα στα όρια της ζωής μετατρέπουν πρώτες ύλες , σε ιστορία.
μια ιστορία που θα διαβάζεται από τους τυφλούς, όταν ελάχιστοι παραμείνουν να χτυπούν μια καμπάνα.
μην επιστρέψεις να βρεις το σπίτι, μην επιστρέψεις να βρεις το χρόνο.
συνέχισε μέσα στον κύκλο που διαστέλλεται να ψυχανεμίζεσαι τα σωματίδια της ποίησης.
με τους κρίκους του κρόνου στα αυτιά το μόνο που ακούς είναι αποστάσεις.
ότι δεν εφάπτεται στη καθαρή ύπαρξη, είναι κώδικας σκλαβιάς.
ω πόσο γρήγορα τρέχω
ω πόσο ψηλά πετάω
όλα τα μικροσκοπικά εγώ μου που τεμάχισε ο χρόνος στο ψηφιδωτό της μυθοπλασίας μου
καθώς ανήκω πια στην άκρη
είμαι ένα σημείο
είμαι ένα κύμα
είμαι τα πάντα και δεν εξουσιάζω
εκτείνομαι στα όρια μου κάθε φορά