ο φόβος με τη νυχτικιά του τριγυρναει στο σκοτεινό σαλόνι
ψάχνει το έπιπλο να κρατηθεί
ψάχνει με την παλάμη του την επιφάνεια να στηριχθεί
ο φόβος ξύπνησε μέσα στο σκοτάδι
έντρομος
ακόμα το όνειρο σέρνεται στα πόδια του
ακόμα το κρύο ρέει καβάλα στο αίμα του
μια εγγραφή που αρνείται να σβηστεί
ουλή βαθειά συγγενική στο κόκκαλο
ο φόβος είναι πατρικός
μυρίζει το μπαρούτι του εφιάλτη
από τον ιδρώτα του μεσημεριανού ύπνου
ως τις άυπνες ματιές του ταβανιού
άσκοπο ρολόι
ταξιδεύει αέναα εισχωρεί
ένα θηρίο που λατρεύει τον ύπνο
και τα ουρλιαχτά
διττός καθρέφτης
το σφίξιμο είναι η αγάπη του
μονάχα εξορίζεται από τον χορό
τον τρομάζει γιατί του θυμίζει τη μάνα