μεγαλη παρασκευη

Τσαλαβουτάμε στης λήθης το άγριο πιοτό.
Άγριο γιατί υποκινεί την ανταρσία.
Μέσα μας έναντι εαυτού.
Κι η φαντασία στήνει καρτέρι να δαγκώσει σάρκα δοσμένη από οθόνη.


όλα σωστά, μέσα στην ατομική βόμβα της σχετικότητας.
δούλοι της έλλειψης, περνάμε πάνω στη λογική την αλοιφή της παράνοιας.
κι όμως.

εδώ ακόμα.
με ρίζες και τεχνάσματα.


μιρρορώντας την κατάντια, αναπνέοντας μονάχα σε διαλήψεις.




είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...