ενα ποτηρι κρασι
ευφλεκτες αναμνησεις
αναλογικες επιθυμιες
επιβαρυμενες λεξεις
κι εκδορες σαστισμενες στο σαλιο σου
δομες απο τραπουλοχαρτα
σχεσεις απο σταχτη
ευλογίες των νεκρων για προσχαρες γιορτες
κατεβαινω στο υπόγειο
αναβω το φως
κι η λαμπα έχει καεί
καθομαι στο σκοταδι
οι σωληνες σπανε
και πλημμυριζω απο οινοπνευμα και αρωματα
έλα πιο κοντά από το δίπλα
έλα γίνε εγώ περισσότερο από εγώ
έλα πνιξε με στους ηδονικους σου παλμους
όλο το νευρικό μου πλεγμα
είναι συνδεμενο στις φαντασιώσεις σου
αποτελειωσε με να σβηστώ επιτέλους σε μια κραυγή