άνετο = δεν ανήκει σε κανένα έτος

λεγεωνάριος
της αφρικής μικρός πεζός
επιβήτορας μικροαστικών τοπίων στο εξώκεντρο,
οι φίλοι κατατοπίζονται τα σώματα στιβάζονται,
αναρωτιέμαι στο μουγκό μου μεδούλι,
με αυτή την ταυτοπροσωπεία των νεκρικών πόρων, που καταλογιζόμαστε μέσα στο χρόνο,
τι αναπνέουμε ;
αποπνέουμε με σιγουριά κουφάρια,
και ξαναμένα στον ήλιο χρυσά σπαρτά που καίγονται.

με μία μικρή θαλπωρή ευρεσιτεχνίας της απομόνωσης,
σε παγερούς μεταναστευτικούς πομπούς ελίσεσσαι.

να ήταν τα τράγια τα βουνά
κορφές ποδάρια κέρατα
να ήταν τα απατηλά, απατηλά ξανά εδώ
ονειροκέρβερα λιαστά πρωινά.
κι ο χρόνος χαλάκι στην εξώπορτα.