ο άνθρωπος δεν είναι συμπαγής, τινάζεται όλη του η ύλη και επιστρέφει, κάθε στιγμή, δονείται στο απέραντο και το συγκεκριμένο αλλά ας αφήσουμε την ποίηση για τα χαρτιά και τα μελάνια. η ζωή είναι αγώνας αν ήταν εύκολη θα ήταν παιχνίδι.
αντίο ξάνα πόλη τρελαμένη
ο άνθρωπος δεν είναι συμπαγής, τινάζεται όλη του η ύλη και επιστρέφει, κάθε στιγμή, δονείται στο απέραντο και το συγκεκριμένο αλλά ας αφήσουμε την ποίηση για τα χαρτιά και τα μελάνια. η ζωή είναι αγώνας αν ήταν εύκολη θα ήταν παιχνίδι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
είσοδος πολυκατοικίας
τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...
-
kalashaf aberd noijke baradde miswi sklare mire teri opul kayam zeold . Manus gefrog nila i onomna weres ferg gonul srimankle setam brazt c...
-
θα περάσει καιρός, δεν θα είναι αυτή η στιγμή. όταν διαβάσεις, πίσω από τις λέξεις. όταν κάνεις πέρα τους ανθρώπους όλους, και με δεις όπ...
-
Νατζαντίν! Ιμπιερόφ σανκά! έλεγε ο δάσκαλος Τζιανκί. και τα λουλούδια χαιρετούσαν, και τα ψάρια κουνούσαν την ουρά τους, κι όλα τα πλ...