ο άνθρωπος δεν είναι συμπαγής, τινάζεται όλη του η ύλη και επιστρέφει, κάθε στιγμή, δονείται στο απέραντο και το συγκεκριμένο αλλά ας αφήσουμε την ποίηση για τα χαρτιά και τα μελάνια. η ζωή είναι αγώνας αν ήταν εύκολη θα ήταν παιχνίδι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
είσοδος πολυκατοικίας
τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...
-
Κεφάλαιο Πρώτο Η ανασύνταξη του τομέα από τον Μποραμπάν ήταν έκπληξη πρός όλους μας. Η ανασύνταξη του τομέα από τον Μποραμπάν ήταν έκ...
-
οι εικόνες, αποτυπώνονται στον αμφιβλιστροηδή. πως λοιπόν δεν μας διατάζουν οι ιδέες μας. τα όνειρα είναι μια παράκρουση φωτός. αίητις ...
-
το νωχελικό τοπίο που αυξάνει. η ποίηση που αδιάφορα χτενίζει τις χαίτες των αλόγων. λευκοί ήχοι. λευκά πουκάμισα τακτοποιημ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου