ένας άντρας περπατάει κρατώντας μια ανοιχτή ομπρέλα.
Βρέχει.
παίζει το thanatos 1 του Klaus Wiese
ο άντρας στέκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου και σε κοιτάει επίμονα.
Ξέρεις το λόγο.
ξυπνάς απότομα.
ανοίγεις τα μάτια σου κι εκείνη είναι πάνω από το κεφάλι σου και σε κοιτάει περίεργα και σοβαρά,
μπορείς να μιλήσεις αλλά δεν μπορείς να κουνηθείς, κι εκείνη μένει ακίνητη εκεί να σε κοιτάει μέ ένα άδειο βλέμμα.
έχεις παιδιά και πηγαίνετε βόλτα στην εξοχή.
βλέπεις ένα λουλούδι και αποφασίζεις να το κόψεις.
Όταν το κόβεις εκείνο μετατρέπεται σε μια πράσινη καυστική τοξική ουσία που λιώνει τα χέρια σου.
Τα παιδιά σου δεν παίρνουν χαμπάρι συνεχίζουν να προχωράνε κοιτώντας τα κινητά τους.
κανείς δεν έχει θέρμανση πλέον κι είναι τόσες οι φορές, που η ραχοκοκαλιά σου έχει παγώσει, που νιώθεις πως το κρύο είναι μέρος της ψυχής σου.
και νιώθεις εδώ και πολύ καιρό την πλάτη σου σαν μια σιδερένια σκουριασμένη πόρτα.
κολυμπάς στη θάλασσα και μένεις κάτω από το νερό όση ώρα θες, κοντά στην αποβάθρα, και βουτάς και μαζεύεις μονόευρα και δίευρα και τα βάζεις στην τσέπη του μαγιού σου, αλλά ξαφνικά η θάλασσα γεμίζει καρχαρίες και φάλαινες που κολυμπούν κοντά σου, σε λίγο θα αρχίσουν να έιναι απειλητικοί και θα ξεκινήσεις να κολυμπάς με όλη σου την δύναμη για να βγεις στην ακτή.
θα βγεις στην ακτή, που θα έχει ψιλή άμμο, και θα είναι σκαμμένη από τα κύματα 4 μέτρα, δνε θα μπορείς να κουνηθείς,θα έισαι πάρα πολύ βαρύς και θα βλέπεις στο βάθος της θάλασσας να έρχεται ένα τσουνάμι.
Αργότερα όταν μεγαλώσεις θα βρίσκεσαι πάνω από μια παραλία σε μια σπηλιά δίπλα σε σπηλιές, και θα βλέπεις ξανά και ξανά κύματα 80 μέτρων να έρχονται κατά πάνω σου και εσύ να μην μπορείς να ξεφύγεις.
κάποια μέρα μπορεί να ξυπνήσεις και να έχεις ξεχάσει πως να ζεις, και δεν θα θυμάσαι γιατί και πότε ξεκίνησε.
τα σωθικά σου θα νιώθουν άνω κάτω, σαν να κουβαλας μια πέτρα μέσα σου.
και θα είσαι βαθειά λυπημένος γιατί δεν θα μπορείς να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου.
έχω ζήσει σε παράλληλα σύμπαντα, στο θέατρο, σε ένα πατάρι με ξύλινο πάτωμα και πέτρινους τοίχους χωρίς θέρμανση, περπατούσα αργά άκουγα τέλεια ατμοσφαιρική ή κλασικη μουσική και σε κοιτούσα από κοντά ή από απόσταση χωρίς να σε αγγίξω ποτέ.
πρόσφατα στον ύπνο μου ήμασταν σε ένα πάρτυ και συζητούσαμε, ήταν πολύ ωραία , αλλά δεν θυμάμαι το πρόσωπο σου το όνομα σου και έχω την υποψία πως δεν σε έχω γνωρίσει ποτέ.
Βρέχει.
παίζει το thanatos 1 του Klaus Wiese
ο άντρας στέκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου και σε κοιτάει επίμονα.
Ξέρεις το λόγο.
ξυπνάς απότομα.
ανοίγεις τα μάτια σου κι εκείνη είναι πάνω από το κεφάλι σου και σε κοιτάει περίεργα και σοβαρά,
μπορείς να μιλήσεις αλλά δεν μπορείς να κουνηθείς, κι εκείνη μένει ακίνητη εκεί να σε κοιτάει μέ ένα άδειο βλέμμα.
έχεις παιδιά και πηγαίνετε βόλτα στην εξοχή.
βλέπεις ένα λουλούδι και αποφασίζεις να το κόψεις.
Όταν το κόβεις εκείνο μετατρέπεται σε μια πράσινη καυστική τοξική ουσία που λιώνει τα χέρια σου.
Τα παιδιά σου δεν παίρνουν χαμπάρι συνεχίζουν να προχωράνε κοιτώντας τα κινητά τους.
κανείς δεν έχει θέρμανση πλέον κι είναι τόσες οι φορές, που η ραχοκοκαλιά σου έχει παγώσει, που νιώθεις πως το κρύο είναι μέρος της ψυχής σου.
και νιώθεις εδώ και πολύ καιρό την πλάτη σου σαν μια σιδερένια σκουριασμένη πόρτα.
κολυμπάς στη θάλασσα και μένεις κάτω από το νερό όση ώρα θες, κοντά στην αποβάθρα, και βουτάς και μαζεύεις μονόευρα και δίευρα και τα βάζεις στην τσέπη του μαγιού σου, αλλά ξαφνικά η θάλασσα γεμίζει καρχαρίες και φάλαινες που κολυμπούν κοντά σου, σε λίγο θα αρχίσουν να έιναι απειλητικοί και θα ξεκινήσεις να κολυμπάς με όλη σου την δύναμη για να βγεις στην ακτή.
θα βγεις στην ακτή, που θα έχει ψιλή άμμο, και θα είναι σκαμμένη από τα κύματα 4 μέτρα, δνε θα μπορείς να κουνηθείς,θα έισαι πάρα πολύ βαρύς και θα βλέπεις στο βάθος της θάλασσας να έρχεται ένα τσουνάμι.
Αργότερα όταν μεγαλώσεις θα βρίσκεσαι πάνω από μια παραλία σε μια σπηλιά δίπλα σε σπηλιές, και θα βλέπεις ξανά και ξανά κύματα 80 μέτρων να έρχονται κατά πάνω σου και εσύ να μην μπορείς να ξεφύγεις.
κάποια μέρα μπορεί να ξυπνήσεις και να έχεις ξεχάσει πως να ζεις, και δεν θα θυμάσαι γιατί και πότε ξεκίνησε.
τα σωθικά σου θα νιώθουν άνω κάτω, σαν να κουβαλας μια πέτρα μέσα σου.
και θα είσαι βαθειά λυπημένος γιατί δεν θα μπορείς να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου.
έχω ζήσει σε παράλληλα σύμπαντα, στο θέατρο, σε ένα πατάρι με ξύλινο πάτωμα και πέτρινους τοίχους χωρίς θέρμανση, περπατούσα αργά άκουγα τέλεια ατμοσφαιρική ή κλασικη μουσική και σε κοιτούσα από κοντά ή από απόσταση χωρίς να σε αγγίξω ποτέ.
πρόσφατα στον ύπνο μου ήμασταν σε ένα πάρτυ και συζητούσαμε, ήταν πολύ ωραία , αλλά δεν θυμάμαι το πρόσωπο σου το όνομα σου και έχω την υποψία πως δεν σε έχω γνωρίσει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου