;

Και όταν τα σύνορα που δεν τάχθηκαν να εφαρμοστούν λύγισαν

Σαν τόξο στα χέρια ενός αγάλματος που ο χρόνος έσπασε 

Βροχή 

Μη βροχή 

Αέρας 

Μη αέρας 

Τυφλοί οδοστρωτήρες στις αισθήσεις  

Κάποιοι κάπου κάποτε 

Γεματοι επιθυμίες 

Ζητούν πάντα απέναντι στην άβυσσο της δυσθωρητης τους ύπαρξης 

Ταυτίζομαι με φάρο

Μα ξενιζω όταν τσακίζονται ξανά και ξανά στα βράχια 

Νύχτα που μας καλύπτει 

Τίποτα πια δεν μας καλύπτει 

Παιδιά τρέφονται από τα αποφάγια, στα δόντια του εφιάλτη