Μή

 Μήτε γλυκό χυμό του ήλιου αχτίδες πως μας σχίζουν

μήτε αλμύρα άσπρη νηστική ρυτίδα νύχτας
μήτε φιλί παθιάρικο από κείνα που σαστίζουν
μήτε έρωτας κανένας έρωτας

μήτε τραγούδι σπλαχνικό να συνεφέρει
τα λιτά μας άκρα να συνδέσει
χορό ιδρωμένο στο φως του φεγγαριού να παραδώσει
κορμιά να συντονίσει η βαρύτητα να πέσουν αγκαλιά
μαύρα τα άνθη να μας γδέρνουν μες τη νύχτα
ξυπόλυτοι απέναντι στο χαμό των αστεριών
να συνοδεύουμε σκιά με σκιά κάτω απ το δέντρο

άσε με να προσπαθώ
κυνηγός στη νύχτα
μικρός γάτος
να ταλανίζω έντομα
και άτυχα πτηνά
και να κουρνιάζω μές τη μέρα
να κοιμάμαι
με τα μάτια ανοιχτά

ωχ ξεφυσώ
και να αδειάζω
κείτομαι κάτω
και χασμουριέμαι
ανοίγω διάπλατα
το δόντι μου γυαλίζει
δώσε μου κάτι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...