Αυτή η στιγμή έφυγε.
κι άλλες φεύγουν.
Μαζικά.
ύπουλες στιγμές.
ύαινες στιγμές.
ίντριγκα στον αλγόριθμο.
εκδοτήρια ντοπαμίνης.
αγνή σεροτονίνη ανάμνηση
ύπνο στη πρέσσα
αέρας με πρέζα
κι όλα τα σ αγαπώ
λαχεία στο πορτοφόλι
με λιωμένους αριθμούς
κι ονόματα με δυο λάικ από φανατικά κύτταρα νετσάγιεφ
όμηροι τεχνητών φεγγαριών
ημιδαπείς νύχτες
μια θάλασσα από βακτήρια στη μαξιλαροθήκη να σου χαιδεύει τα μαλλιά στον ύπνο
να τραγουδά
δεν θα περάσει ο φασισμός
απο που
δεν θα περάσει απο που
ποιο είναι το όριο αδελφέ
χιτάκια για τρύπες
εθνικοι ύμνοι αποχαύνωσης
υποσυνείδητες βάσεις ποντκαστ λογικής
μικρά αεροδρόμια που εισάγουν παράνομα αλήθεια
χάρτινες σαίτες που καίγονται στον αέρα
στάχτες από χάρτινες σαίτες
παιδιών
όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά
μέλι ευκάληπτοι και χώμα
σε φιλω να σκάσεις
με φιλάς να σκάσω
κλείνουμε τα μάτια
και φασωνόμαστε κάτω από την έκρηξη της πυρηνικής βόμβας
επιτέλους εστιάζουμε κάπου
επιτέλους τα βάσανα μας μας σβήνουν
είναι στη φύση μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου