για τα παπούτσια του Ρεμπώ έγραψα ένα ποίημα.

Σφραγίζοντας τη κλειδαριά τη νύχτα
Κρεμάμενος από τα αστέρια
Εγκαταλείπω τις πόλεις
Ένοχος προστακτικός
Σε μια οδό της Αλγερίας
-Αγάπα με.
ουρλιάζουν οι τρελοί στις φυλακές
κάποια Άνοιξη
το δέρμα προσπερνούσε  τη ποίηση