Νότος
και καθώς η νύχτα απλώνεται
κουρνιάζεις το αποκομμένο σου κεφάλι
στα χέρια της.
και απατηλοί δρασκελισμοί
οι σκέψεις
κυκλώνας του τίποτα,
στροβιλίζουν σεντόνια
αναποδιές της καρδιάς.
αντηχούν και περιοδεύουν
άσπλαχνοι καιροί
κουρέλια απλωμένα στις ταράτσες.
υπνωτισμένοι μες στον ήλιο τραγουδάμε
ώσπου το καλοκαίρι, να μας πάρει η θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου