Παρατηρώ, χαμένος, την αφίσα της παράστασης. Κορμοί από δέντρα και φύλλα σκεπάζουν το χώμα.
Μάρτη μήνα με το τριμμένο παλτό έξω στο κρύο λες κι είναι πάλι Δεκέμβρης.
Σε τούτη τη χώρα ο Δεκέμβρης δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είναι λες και την τρίτη μέρα πέσαμε όλοι για ύπνο και ακόμα ονειρευόμαστε κάποιο εγωιστικό όνειρο χωρίς φωνή.
Ο πλανήτης γυρνά λες και έχει φάει σκαμπίλι.
Τα χέρια παλαιολιθικά κρυμμένα.
Αναρωτιέμαι για τις εκκλησίες που χει χτίσει ο άνθρωπος, όλες τις εκκλησσίες του κόσμου.
Άπιστοι, ξενοφοβικοί, να ανακαλούμε αρχικές φαντασίες.
Στο δάσος, εκεί μονάχα υπάρχει.
Λυπάμαι, δυστυχώ, σε μια μονότονη κακοστοιχία.
Το υποσύνολο υπογράφει ακόμα τη νύχτα, καραδοκεί μια τελευταία Άνοιξη, έχει αποσυρθεί κάθε κύμα, και ανάμενει τον παλμό.
Η φύση μπορεί να ασχημαίνει μα είσαι εσύ που την κοιτάς με τέτοιο βλέμμα.
Κοιμήσου αληθινά, κοιμήσου, θα σε ξυπνήσουμε εμείς.
Μάρτη μήνα με το τριμμένο παλτό έξω στο κρύο λες κι είναι πάλι Δεκέμβρης.
Σε τούτη τη χώρα ο Δεκέμβρης δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είναι λες και την τρίτη μέρα πέσαμε όλοι για ύπνο και ακόμα ονειρευόμαστε κάποιο εγωιστικό όνειρο χωρίς φωνή.
Ο πλανήτης γυρνά λες και έχει φάει σκαμπίλι.
Τα χέρια παλαιολιθικά κρυμμένα.
Αναρωτιέμαι για τις εκκλησίες που χει χτίσει ο άνθρωπος, όλες τις εκκλησσίες του κόσμου.
Άπιστοι, ξενοφοβικοί, να ανακαλούμε αρχικές φαντασίες.
Στο δάσος, εκεί μονάχα υπάρχει.
Λυπάμαι, δυστυχώ, σε μια μονότονη κακοστοιχία.
Το υποσύνολο υπογράφει ακόμα τη νύχτα, καραδοκεί μια τελευταία Άνοιξη, έχει αποσυρθεί κάθε κύμα, και ανάμενει τον παλμό.
Η φύση μπορεί να ασχημαίνει μα είσαι εσύ που την κοιτάς με τέτοιο βλέμμα.
Κοιμήσου αληθινά, κοιμήσου, θα σε ξυπνήσουμε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου