Γκεμίγ και πόλη

Είναι για την εποχή των ορυχείων.

Τότε που μάτωναν τα χέρια σου,

Σε ρωτούσαν Γκεμίγ που πας;

Δεν πιστευώ στους χάρτες έλεγες.
Είναι απατηλοί κώδικες φυλάκισης.
ύστερα κατέβαζες το ποτήρι ουίσκι.

Εσύ ήθελες να γελάσεις.
Αυτοί πρόσεχαν τα λόγια τους επομένως δεν ξέφευγαν των συνηθισμένων θεμάτων.
Απαλλοτρίωση, ε, ψυχική!

Μετά κατεύθαναν οι λεπροί.
Σιχαμένοι.

Όλο θέλουν να χαιδεύουν τα κομμάτια που τους λείπουν.

Τότε εσύ κατέβαζες κι άλλο ποτήρι. Κόπος κι αυτός.

Θυμόσουν για λίγο τη σκοτεινή σκηνή.
Έχω κάνει θέατρο εγώ.
Σε κάτι γωνιές, με κάτι βαθουλώματα που κοιτούσαν το χάος, συναισθήματα μωρέ.
Που να τα ελέγξεις;

Γκεμίγ φωνάζανε αργείς!
ή έτσι άκουγες εσύ, γιατί είπες να βιαστείς να χάσεις μέρες και κάποια χρόνια.

Τώρα τι κάνεις Γκεμίγ;

-Άλλο ένα ουίσκι παρακαλώ.

Μετράν αντίστροφά αυτοί.
Όπως και να χει βαράνε στις αισθήσεις κάργα.
όλο πυρηνικές.

Και.
Τίποτα.
Μια σκέψη που μ' αρέσει.
  

παγάκια

κρίσιμα λεπτά.

αιφνίδια σκορπάς.

με λιτανεία αφρικάνικη.

για τα θολά φεγγάρια.

για τις ακτές, εκεί, που είναι εδώ.

με τα σημάδια υπόγεια.

κι ένα υπέρογκο ποσό.

καλιφορνέζος ιερέας.

αδιάσειστα στοιχεία.

αλλά εγώ επικεντρώνομαι.

επί του κέντρου μου, που μου διαφεύγει.

Πες το ξανά.

Με λιτανεία αφρικάνικη.

κοσμοθεωρίες μυρμηγκιών.

φίλτατοι εμπνευστές της διχοτόμησης.

Διανυκτερεύω/υποθηκεύω/νοικιάζομαι

Στο τέλος του δρόμου,
στην αρχή του χωματόδρομου,
σκότωσα μια χελώνα.

Γλύτωσα από τον ύπνο,
Γλύτωσα απ' τα όνειρα, ακούς;

Ένα τιποτένιο νόμισμα για μια Ευρώπη.

Νούφαρα.
Τι σκατά είναι τα νούφαρα;

Περιμένοντας τη συντριβή.
Ή μάλλον αυτή ήρθε.

Φορώντας μάτια καινούρια, μέσα στα σκατά.
Τα όμορφα σκατά της γενιάς μας.

χρονικά σκαλίσματα

Μορφές, κύματα, και βάθρα.
Όλα τα σχετικά πρόσωπα που γυρεύουν συγχώρεση.
Απλώνονται στο χαλί.
Κυλάνε στα τετράγωνα του χάους.


Πυρετωδώς σκάβουμε τη σύραγγα.
Νοματέοι πεταμένα λεφτά και ασιδέρωτα ρούχα.
Στα σκαλιά καπνίζουν και περνά η ώρα.

Επιτροπές ανοχής.

Εγγαστρίμυθος

Κι όπως έτρεχα σκονταψα κι επεσα.
Κι οπως ετρεχα σκέφτηκα το μέλλον.
Κι όπως έτρεχα ειδα μια κοπελα.
Κι όπως έτρεχα τα πνευμόνια μου ήταν γεμάτα αέρα.
Κι όπως έτρεχα δεν ακουμπούσα στη γη.
Κι όπως έτρεχα με γέμισε το τότε.
Καθώς
την ώρα που
ενώ
όσο
έτρεχα, τι ψέμα.

εδώ ήμουν όλη την ώρα, έσβηνα τον εαυτό όπως κάνω τα τελευταία χρόνια.
σε μια αρένα σε ένα δωμάτιο σε ένα κελί.
όπως έτρεχα.
μέσα στο ψέμα.

μην περιμένεις την ποίηση του Λειβαδίτη,
Και άλλων.

Τούτη τη ποίηση έχω.
Με αυτήν τρέχω παραμάσχαλα.
Μουσική για αεροδρόμια σε εκτεταμένη διάρκεια.
 Δεν έχω ιδέα τι μου συμβαίνει.
Λυπάμαι υποφέρω νευριάζω.
Τρέχω.
Και αφήνω την γαμημένη πόλη τον γαμημένο κόσμο.
Προτάσεις χεσμένες από περιστέρια.
Τι άλλο;
Τίποτα άλλο.