ιστός αράχνης

να μεριμνήσω να μην ξεχάσω να μ' αγαπήσω να αγαπηθώ,
και να μαζέψω το σεντόνι ψηλά να μην κρυώσω το βράδυ.
δεν φτάνουν οι ουρανοί,
βλέπω μονάχα με μάτια κλειστά.
όλα περνάνε κι εγώ στο ταμείο.
βάρα με γερά να ξυπνήσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...