σκουρια

Ρίζες στον άνεμο κοιτούν το χαμό, κομμάτια ξεγελούν σα φθινόπωρο.
Η νύχτα μετά από οργασμό , πλεκτό αδιέξοδο.
Τικ τακ
σελίδες που σκίζονται,
Για κοίτα γυρνούν, επιστρέφουν, για δες.

Τα αποκαλυπτήρια.

μια τρελή οικογένεια.

Τα σίδερα, φθονούν τις πέτρες.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

κλωσσ'αω

Πες το κέρατο πες το αγκάθι σωθικό τραυματισμένο ένα απόλυτο σκοτάδι με ένα στέρι πλανεμένο πες το μέλλον πες το κάρμα διαλυμένη δυστοπία μι...