ενηλικίωση απώλεια

 

τα εξοχικά σου μάτια, μια συνταγή από πυρακτωμένες πέτρες του αυγούστου, και αγκάθια από μυστικά μονοπάτια

εκεί που δεν περπάτησα εγώ μαζί σου

εγώ κρατούσα το χέρι του χειμώνα

το καλοκαίρι το χάριζες στους περαστικούς

στα ονειρά μου δηλητήριο της άνοιξης

εποχές και χρόνια στο μέτωπο σου που φιλω πριν κοιμηθώ

να γαμηθούνε οι πεζοί

πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που πέταξα στον ύπνο μου

καταρεμένοι τεχνοκράτες σταματήστε να μου ρουφάτε το αίμα

επιθυμώ να πετάξω στα όνειρά μου

από κανάρα σε κανάρα να πετάω

αυτό είναι άλλο

δεν πιάνει πια

άλματα και όνειρα

και αντε γαμηθείτε πεζοί

θυμάμαι τα πάντα

όλες μου οι πράξεις

κι ο αντίκτυπος τους

ηχώ εσωτερική

ο δικός μου ρυθμός

η συχνότητα του γέλιου και του κλάματος μου

είμαι ένα δέντρο και συνάμα ένας χορευτής

πέτρα κι αερικό

πλανεμένος και μάγος

με όλη τη θέληση που απέκρυψα από τον κόσμο

έχω υπάρξει πληγή και μαχαίρι

κοίταξε μέσα στα μάτια μου

θα πνιγείς μαζί μου