με το βότσαλο στη τσέπη κυνηγάω ένα σκύλο
φαγωμένα γόνατα
παίζοντας μέχρι αργά
παίζοντας μέχρι αργά κάποιες φορές
συνομιλώντας στο ακέραιο της άγνοιας
μικρό
παιδί
με την αγέλη κυνηγάει
μέλι και στάχυ να αδράξει η μέρα
κουνούπια πεφτάστερα και σαλιάρες
μια αμμουδιά δική μας ήταν.
Στο δέντρο φτύνω
Φτου.
Λεμόνι.
Αστροναύτες με μία έμφυτη απαξίωση στον έρωτα
πως χορεύουν το φεγγάρι
τα χωροθετημένα δειλινά,
πως ξεχαστήκαμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου