κυριακή σελοφάν δευτέρα

Στη άκρη της ταράτσας έχει μια μικρή γούβα, που σήμερα λόγω βροχής ξεχείλισε.
Κι από κει κύλησε μια σταγόνα που έσκασε στην τέντα του πέμπτου ορόφου, κύλησε και μετά έσκασε στην τέντα του τέταρτου ορόφου, μετά κύλησε και έσκασε στην τέντα του τρίτου οροόφου,
με τά κύλησε και έσκασε στην τέντα του δεύτερου ορόφου, μετά κύλησε και έσκασε στην τέντα του πρώτου ορόφου, επιτέλους προσγειώθηκε στο δρόμο. Πάνω στα εκατό χιλιάδες καντήλια.
Ένα καντήλι έσβησε.

Η Ιάννα ανεβαίνει το στενό εγω προχωράω κατά μήκος της Πειραιώς.
- Πας Πετράλωνα;
- Ναι.

Και κάπως έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μαζί μιλώντας.
Εγώ είχα τελείωσει την παράσταση κι εκείνη είχε πάει σε μια παράσταση.


- Είσαι ερωτευμένος ρωτάει.
- ΄Οχι απαντώ. Ήμουν, προσπαθώ να συνέλθω.


Η παράσταση που παρακολούθησε βασιζόταν σε κάποια ποιήματα του Ρεμπώ.

Το αγόρι έμεινε μονο σπίτι. Όταν βαρέθηκε, βγήκε έξω.
Περπάτησε μέχρι που βρήκε ένα αχτύπητο εισητήριο στο δρόμο.
Μέσα σε ένα λεπτό συνάντησε έναν ηλικειωμένο κύριο και τον ρώτησε προς τα που ήταν ο υπόγειος σταθμός τρένων.
όταν έφτασε στον υπόγειο σταθμό τρένων χτύπησε το εισητήριο του και μπήκε σε ένα βαγόνι.
Η βουή.

όταν πια οι ώρες
τον γέμισαν με φόβο, απόφασισε να γυρίσει.
δεν μπορούσε να θυμηθεί σε ποιον σταθμό μπήκε.
Κοίταξε την ώρα στο εισητήριο.
7.42

Μέσα στη βουή, επέστρεψε πίσω στο χρόνο την ώρα που χτυπούσε το εισητήριο.
Τότε το έδωσε σε κάποιον περαστικό.
Γύρισε σπίτι.
Κοιμήθηκε.

Ό Γιώργος κάποτε έγραψε ένα θεατρικό με βάφλες, μετά από χρόνια παρευρέθηκε στη ταπείνωση και την παράνοια μας.
Ο Γιώργος.

Η ποίηση τροχίζει τον χρόνο, και τον πυρώνει.

Απ' όλους τους ανθρώπους που έχουν μάτια, δεν έχω τίποτα άλλο να πω.