δέκα, τέσσερα, δύο χιλιάδες, δεκατέσσερα

γρέχει,
κι όλα τα σύμβολα
εμφανίζονται αργά

μια μουσική γλώσσα θα εξιστορούσε καλλίτερα
ο΄ταν αφήνεις την αγάπη για το γρυλλισμό

πρωταπριλιά
σε δυο βδομάδες γιεννιέμαι

στη μέση της άνοιξης
τι άλλο να ζητήσεις

να ταν ειλικρινής η φτωχική σκιά που μιλάει
τουλάχιστον να μασταν κι εμείς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...