Απεναντίας, εγώ προσπαθούσα να υποκύψω.
Το αποτέλεσμα, κατέφυγε τρανά διωγμένο.
Μέσα στην απερισκεψία του εναρμονίστηκε με τους εχθρούς.
Τα συμπεράσματα εμβάθυναν την θλίψη, τη μελαγχολία της σκέψης.
Κάτσαμε σκυφτοί, να κοιτούμε τις πέτρες.
Πέτρες μέλλοντος λιθοβολισμού.
Προσπάθησα ξανά να εξηγήσω πως ήμασταν απροετοίμαστοι.
Ψυχικά.
Βέλη συνόδευσαν τη σιωπή μας, εκείνα τα βέλη που ενοχλούν σαν αγκάθια σε στενό μονοπάτι.
Από όλες τις πλευρές που έτειναν να μας συνθλίψουν, η πιο σκληρή ήταν αυτή που μας χώρεσε.
Κι έτσι ακολουθήσαμε την έρημό της, κι έτσι πέρασαν χρονιές χωρίς γάλα και καρύδα.
Ότι πιο πρόσφατο μπορώ να μετρήσω είναι τα δάχτυλα που μου στέρησε ο πόλεμος.
Ότι πιο πρόσφατο κέρδισα, είναι ο χαμός του άλλου για πάντα.
Ο άλλος χάνεται, χάθηκε, εξαφανίζεται, εξαφανίστηκε.
Το νησί είναι μια τυχαιότητα του χώρου.
Το καλοκαίρι εξάνθημα.
Πυγολαμπίδες εισαγωγής.
Σάλιφας σάλικαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου