υπάρχει μια συντετριμμένη ανικανότητα
που επικλύει τον ενεστώτα
έτσι πως κοιτούν βατράχια πρόσωπα στο νερό της λίμνης
κι όπως ρουφά ο χρόνος τον χρόνο
σε πρώτο χρόνο τίποτα δεν θα αγαπήσω πια κείνο το παιδί κρεμάστηκε
ξέρεις τα ποίματα
έχουνε τροχιά αλεύρι μεταλλικό που καθιζει
δυσανεξοία της ψυχής στα ανήμπορα
με λίγα λόγια
θυσαυρισμένοι στα σκατά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου