δεκάξι

εκλιπαρώ τις τρυφερές πηγές να με φωνάξουν
ναι ήρθε η σειρά μου

κι αν όχι
δεν αντέχω άλλο γι' αυτό

δεν λέω η ώρα μου
χρόνος δεν υπάρχει
εδώ συγκατοικούν γατιά,

κόβω και κρατώ κόκκινο ανθό
ανοιξιάτικες περσεφόνες, παραδειγματίζονται μπροστά μου
τα μάτια μου


και τα καλοκαίρια αδιάβαστα
πυκνωμένα, στα έντυπα
αυτοεξαίρουν

τη θάλασσα τόσο πολύ μισείς ;
που σε γιατρεύει για το τίποτα.