Βραχώδης Έκτάσεις ΙΙ

Από μικρός ήθελα να αλλάξω το όνομα μου, όχι γιατί δεν μου άρεσε αλλά γιατί νωρίς κατάλαβα πως έπαψα να είμαι εκείνος ο άνθρωπος, στον οποίο αντιστοιχούσε το όνομα.
Έκτοτε διευρύνομαι στον νέο μου εαυτό. Ο χρόνος είναι σαν το νερό, ο εαυτός σου η λίμνη, ρίχνεις ένα βότσαλο μέσα σου, και ταράζεσαι, μέχρι να επανέλθεις. Όμως το βότσαλο μένει εκεί.
Τι σημαίνουν τα λόγια απέναντι σε έναν άνθρωπο που δεν θέλει να θυμηθεί.
Όταν ο χώρος συνοψίζει μια πορεία, και δεν καταλαμβάνει την αρχή του και την έκταση του.
Είναι όπως τα παραμύθια που ξετυλίγονται βαθιά στο υποσυνείδητο μας σε μια κουκίδα φως.
Έτσι κινείται.



Ο Έρικ ήταν κλεισμένος σε ένα κουκούτσι.
Η επιφάνεια του έρωτα είναι το πόρισμα.
Διαβολικά.



Κάθε βιβλίο περιέχει τουλάχιστον ένα ήρωα.
Ο άνθρωπος γράφει και διαβάζει, καθώς δεν μπορεί να υποστεί την φαντασία του με άλλο τρόπο.

Είναι σαν την εκτόξευση του πυραύλου στο φεγγάρι.


Αισθητικά υπαριθμεί το μέλλον.
Μα όλοι έχουν πάρει το χάπι της αυτοκτονίας.



Σκίζει το πλαστικό περιτύλιγμα του καπνού. Τελευταία μέρα του χρόνου.
Θα μπορούσε να χιονίσει σκέφτεται, αλλά απαντά πως θα ήταν άδικο.
Έχεις σφραγίσει ποτέ σου, πάνω σε χαρτί, μια δήλωση ;
Φέρεις την επιβεβαίωση της αλήθειας. Αρμονικά πάντα με τη φύση.

Επισκιάζει φαινομενικά, χρησιμοποιεί τέτοιες φράσεις.

Χορεύει στα ακατέργαστα υλικά χορό θανάτου.
Ίσως να ψεύδεται συχνά σαν αγκάθι.
Με την άφεση της θυσίας, σκέψη πικρή.
Θέλω να ονομάσω το βράχο που το τρέχει η θάλασσα, Μιρν, και τα κροταλίζοντα φεγγάρια  Στέεν, κι έτσι να πλαγιάσω τον ορισμό μέσα μου.
Έτσι κινείται.