Οι Τρεις Μάρτυρες/ Το Πράσινο Χέρι.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα πράσινο χέρι.
Πεταμένο σε ένα χωράφι.
Ξαπλωμένο ανάμεσα στα χορτάρια, δίπλα σε μία πέτρα.
Η πέτρα ήταν γκρίζα με ένα σημάδι από κάρβουνο.
Χκ

Ξαφνικά ένα σμήνος πουλιών πρόβαλε στον ουρανό.
Μαύρα πουλιά.
Κι ύστερα κάθησαν πάλι στα κλαδιά τους.
Και το πράσινο χέρι άνοιξε τα μάτια του.


Το πράσινο χέρι κοίταξε την γκρίζα πέτρα.
Χκ

Αριστερά περνούσε στο δρόμο ένας χωρικός, πάνω στην άμαξα του.
Το πράσινο χέρι είχε ξυπνήσει στο παρελθόν.

Θυμήθηκε τότε μια ιστορία, που  είχε ειπωθεί πρώτη φορά το 1973.


Ο άνθρωπος έχει ήδη δημιουργήσει τον απογονό του.
Αυτός είναι η τεχνολογία.
Είναι η φύση.
Η τεχνολογία δεν είναι παρά μόνο η εξέλιξη του ανθρώπου.

Το σχέδιο της μετακίνησης σε άλλο πλανήτη.

Αυτό μου θυμίζει μια άλλη ιστορία.
Ο τμ127 περπατούσε στο πλατό.
ΟΙ τμ3556 μπήκαν στο υπέρυθρο κάδρο.
Όλα ηλεκτροβολούσαν στην ακέραιη ροή.


Το πράσινο χέρι θα ήθελε να εξηγήσει περισσότερο, όμως ο χρόνος επιβάλει βιασύνη.
Το πράσινο χέρι τρέχει στο χωράφι, τρέχει προς την πόλη.
Το 1987 με τη χημεία στα ρουθούνια μας.
Θυμάται το πράσινο χέρι.

Πως επιβάλλεται η σιωπή.
Ανάμεσα σε αιμοσταγείς.
Υποκύπτοντας στους κανόνες.
Διαβάζοντας μια ιστορία του 1973.


Πάμε μωρή Παρασκευάρα.
(πμπ)
μίνιμαλ
αντιεξουσιαστικό
προκαθέδριο
προσάναμα

υπερασπιστές
καλόπαιδα

Το πράσινο χέρι έφτασε στη πόλη.
Το πράσινο χέρι μπαίνει σε ένα μπαρ.
Το μπαρ Desierto.

Σελίδα 1
Πεδρο Μομα
Ακουστικά Παραλίας