Θυμάμαι, το πάτωμα ήταν ξύλινο και το ταβάνι. Τα βιβλία ξεγελούσαν από μακριά.
Κι όλες οι συνταγές των τυφλών,
ήταν γραμμένες
και σβήνονταν αιώνια με επιστροφή.
Κι όλες οι συνταγές των τυφλών,
ήταν γραμμένες
και σβήνονταν αιώνια με επιστροφή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
κλωσσ'αω
Πες το κέρατο πες το αγκάθι σωθικό τραυματισμένο ένα απόλυτο σκοτάδι με ένα στέρι πλανεμένο πες το μέλλον πες το κάρμα διαλυμένη δυστοπία μι...
-
kalashaf aberd noijke baradde miswi sklare mire teri opul kayam zeold . Manus gefrog nila i onomna weres ferg gonul srimankle setam brazt c...
-
θα περάσει καιρός, δεν θα είναι αυτή η στιγμή. όταν διαβάσεις, πίσω από τις λέξεις. όταν κάνεις πέρα τους ανθρώπους όλους, και με δεις όπ...
-
Γιατί άφησες την πόρτα ανοιχτή ; Και τώρα εγώ είμαι δεμένος στο κατάρτι του χρόνου μέσα στη μανία του καιρού στη καταιγίδα και την αντά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου