δυο στιγμες

ενα χαμογελο  θα με ζεστανει για ενα ολοκληρο χειμωνα

θα ταισει το χωριο 

θα βαρεσουν οι καμπανες

και με χρωματα γιορτινα

ο ουρανος θα χαιρετα στην ανηφορα για το σπιτι

με ενα χορο θα ονειρευομαι για εναν ολοκληρο χειμωνα

με λογια γλυκα

με αποκοιμζει το μελλον

μοναχα η ιδεα σου σταθηκε αρκετη

να διωξει τη σκια να διωξει το ψυχος

βγαινω μπροστα

κι ας το κραταω μυστικο

στο ονομα σου αναπνεω


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...