ανησυχία 1

Γιατί άφησες την πόρτα ανοιχτή ;

Και τώρα εγώ είμαι δεμένος στο κατάρτι του χρόνου
μέσα στη μανία του καιρού
στη καταιγίδα και την αντάρα
σαν μετρονόμος
άναρχα προσκρούω στα κύματα και ξανασηκώνομαι

Γιατί άφησες την πόρτα ανοιχτή ;

Λυτός αγκώνας που κρέμεται ύστερα από παρατεταμένο χορό 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...