μέσετζε

στη μαρίνα προχθές
συνάντησα τον Τόμι
έπινα καφέ και διάβαζα Ουελμπέκ
το χάρτη και την επκράτεια
όταν πέρασε από κοντά μου
με φώναξε και πήγα δίπλα του
μου λέει κοίταξε εκεί
βλέπεις το κρεμ ιστιοπλοικό
ναι του λέω δικό σου?
όχι αλλά η άδεια θέση δίπλα ναι
ο Τόμι ψάχνει να αγοράσει ιστιοπλοικό
να μείνει με τη γυναίκα του
μέχρι στιγμής μένει σε ένα σπίτι απέναντι από το μαγαζί.

ο ζεντ από την άλλη γνώρισε την όλγα
και έκανε έκθεση για τους χάρτες της μισελέν
σε μια πράσταση του γιώργου
έπαιζα έναν πρώην πυγμάχο που τον έλεγαν μισελέν
κοντά στο τέλος σκότωνα τον αντώνη με καραμπίνα
η τώνια μου είχε πει πως η σκηνή ήταν χάλια

πιάνω δουλειά στις 4 σχολάω
κλείνω το μαγαζί στις 2,43 ή 2,46
γυρνάω σπίτι τις περισσότερες μέρες
βάζω ένα τζιν
και ακούω μουσική
μπορεί να γράψω λίγο

στη γιορτή του νίκου
το 2007 πες
είχα μεθύσει τόσο
που έσπασα τα κουμπιά από το πουκάμισο μου
και παρήγγειλα ένα ζειμπέκικο
που χόρεψα άψυχα και άτεχνα

τώρα μόλις βρήκα μια συλλογή
από γιαπωνέζικη τζαζ
διάφορα είδη
του 1970
και υπάρχει παλμός
αυτό που θέλω να πω
είναι πως
ο συντηρητισμός
ο καπιταλισμός
η τεχνολόγια
έχουν κατατρέξει
το ένστικτο μας
τη λογική μας
τα συναισθήματα μας
τις σκέψεις μας
το σώμα μας
το έχουν κυνηγήσει
αδιάκοπα
το έχουν μαντρώσει
σε μια βαριά άρρωστη υποταγή
χωρίς καμία ευχαρίστηση
καμία ανωμαλία
είναι σκέτη αποχαύνωση
είναι σκέτη στάση
στασιμότητα
μηδέν
το χρήμα ρέει
το πτώμα ρέει
η όξινη γλώσσα της εξουσίας
είναι αυτή που λιώνει τον πλανήτη
αυτοάνοσες συμπεριφορές
άγνωστοι με αγνώστους
εν αγνοία
μιμείται
η ζωή έχει καταντήσει
η πιο βαρετή περφόρμανς
που δημιούργησε ποτέ
η ποστ-μοντερνιά
η οθόνη πονάει
η οθόνη γαμιέται
η οθόνη παράγει

εσύ είσαι αδιάφορη
απλά το αναφέρω
γνωρίζω άτομα που δεν είναι τόσο
και απορώ
με σένα
μπορεί να κάνω και λάθος
μπορεί

άντε να βγάλουμε τον αύγουστο
τέλειωνει το καλοκαίρι
και δεν κατάλαβα τίποτα
δεν καταλάβαίνω τίποτα
πάω όπου με πάει
σα να χορεύω λίγο
σα να σκονταφτω λίγο
σα να παίρνω φόρα λίγο
άμα έπιανα και ένα χέρι στη πορεία
να μη χορεύω μόνος
θα μουν χαρούμενος
θες;