surreal 2











το νωχελικό τοπίο που αυξάνει.
η ποίηση που αδιάφορα χτενίζει τις χαίτες των αλόγων.


λευκοί ήχοι.
λευκά πουκάμισα τακτοποιημένα.
λευκές μέλισσες στα ανοιχτά της θάλασσας.

η αποτύπωση του χρόνου.
σχήμα ή χρώμα.

στο πάτωμα, πάνω στα πλευρά του, ονειρεύεται θαλασσινό νερό.

αν εξαντλήσουμε τις λέξεις,
και με απόλυτη προσοχή ριχτούμε στις γιορτές.

+
μέσα σε σωλήνες, ακολουθώντας μια σειρά αριθμημένη, το άστεγο μέλλον στο κουπόνι μας.
=
μια ακατανίκητη επιθυμία για κίνηση.

ο κρότος του σώματος που πέφτει,
η σιωπή που διαταράσεται από τη συνείδηση.

λευκές μέλισσες στα ανοιχτά της θάλασσας.
κύματα που σιγούν.
μια αθλιότητα που χαμογελά την ύπαιθρο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

είσοδος πολυκατοικίας

τούτο το φως που δανείζεσαι χωρίς ντροπή και το οξυγόνο τις λέξεις που άλλοι τόσοι αποθέωσαν εσύ περνάς από τη μηχανή των μηχανών χωρίς αιτί...