Τότε ήταν που γύρισα την πλάτη μου, ήταν προσωπικό, πάντα θα είναι προσωπικό.
Προσωπιστές.
ήταν γιατί το όνειρο έσταζε στο πάτωμα κι όλο έλεγα θα προλάβω, θα το μαζέψω, για κάποιο λόγο συμβαίνει αυτό, πρέπει να το παρακολουθήσω να είμαι παρών, εδώ.
Κι όμως έχανα κάθε στιγμή έχανα.
Παρασιτική οργάνωση σκέψεων.
Εχθρική αυτοπροβολή.
Εγκαταλείποντας μια πόλη σε πόλεμο μέσα μου, εγκαταλείποντας τον εαυτό μου στη θύελλα του χρόνου.
θέλεις κι άλλες λέξεις, θέλεις να ακούσεις τις σωστές λέξεις να σημάνουν το αδύνατο.
Κι εγώ αυτό θέλω για μένα σαν κι εσένα.
Μαζικοί αντικατοπρισμοί ματαιότητας.
Μάταιο
Ματαίο
Ματαιό ως το τέλος του χρόνου.
Κυκλιδώματα και εξέδρες και κραυγές και χειροκροτήματα.
Στυλιστικά εξανθήματα. Ποιήματα γυμνά διχως ίχνος υγρασίας.
Γαλήνη.
Σελήνη,
εκεί θα μαι στον πίνακα στον τοίχο, να ξεκουράζομαι στα χρώματα
μέσα στη βλάστηση να εισπνέω φως και να χαιδεύω χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου